هدف VDI آن است که کاربران بتوانند متناسب با وظیفه‌ی کاری خود و روش انجام آن به منابع و عملکرد سیستم دسترسی داشته باشند.

روش گروه‌بندی کاربران جهت استفاده از VDI

در توسعه‌ی موارد کاربردی این تکنولوژی باید توجه داشت تا از ساده‌انگاری‌هایی همچون هم‌گروه نمودن کارکنان مختلف در یک دسته‌بندی عمومی تحت عنوان “کارمندان دفتری” پرهیز نمود. در واقع ممکن است که کاربران مختلف در یک ساختار دفتری از برنامه‌های کاربردی متفاوتی استفاده نموده و عملکرد آنها نیز از الزامات متفاوتی برخوردار باشد.

برای مثال کاربران بخش حسابداری ممکن است نیاز به استفاده از برنامه‌های کاربردی خاصِ این حوزه را داشته باشند، درحالیکه کاربران بخش منابع انسانی بیشتر از برنامه‌های کاربردی مبتنی‌بر وب و یا Microsoft Word استفاده می‌کنند. همانطور که مشخص است علی‌رغم قرارگیری تمامی این افراد در دسته‌ی کارمندان دفتری، از برنامه‌های کاربردی مختلفی استفاده می‌کنند و عملکرد متفاوتی با یکدیگر دارند. هدف نهایی VDI آن است که موارد کاربردی به اندازه کافی ایجاد شوند تا طیف وسیعی از الزامات کاربران مختلف را بدون نیاز به ایجاد دسکتاپ‌هایی با کاربرد خاص پوشش دهند.

عدم اجرای یک ‌ارزیابی اولیه

ارزیابی اولیه دسکتاپ و برنامه‌های کاربردی به ایجاد درکی از بارهای کاری اجرا شده در محیط مجازی‌شده Client و الزامات فنی مربوط به آنها کمک می‌نماید. اطلاعات جمع‌‌آوری‌شده در این مرحله از پروژه برای طراحی راهکار VDI از اهمیت حیاتی برخوردار است. بدون انجام ارزیابی اولیه، طراحی راهکار تنها با فرضیات‌ صورت می‌گیرد و به این ترتیب اجرای پروژه را با ریسک‌های بیشتری همراه می‌کند. برای مثال این احتمال وجود دارد که سخت‌افزار انتخاب‌شده قادر به ارائه منابع محاسباتی یا ذخیره‌سازی مورد نیاز نباشد که در نتیجه منجر به صرف هزینه‌های بیشتر می‌گردد؛ مشکلی که در صورت انجام صحیح فرآیند ارزیابی قابل اجتناب می‌باشد.

در فرآیند ‌ارزیابی اولیه، مواردی همچون برنامه‌های کاربردی مورد استفاده توسط کاربران، زمان لازم برای راه‌اندازی آنها بر روی یک دسکتاپ فیزیکی و چگونگی اجرای آنها مد نظر قرار می‌گیرد. این فرآیند برای تعیین تعداد واقعی کاربرانی که از یک برنامه‌ کاربردی خاص استفاده می‌کنند، مفید بوده و می‌تواند بر شیوه‌ی ارائه‌ی برنامه‌های کاربردی به کاربران یا الزامات مربوط به تاییدیه‌ی برنامه‌های کاربردی تاثیرگذار باشد. همچنین این ‌ارزیابی می‌تواند کاربرد CPU‌ها، حافظه، دیسک و پهنای باند شبکه در سیستم‌های فیزیکی را نیز درنظر ‌گیرد که انجام این ملاحظات می‌تواند در اجرای مطلوب فرآیند ارزیابی زیرساخت اصلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

نیازسنجی اولیه

تعدادی از Vendor‌ها به ارائه نرم‌افزارهای لازم برای ‌ارزیابی اولیه‌ی Desktop و برنامه‌های کاربردی می‌پردازند. این محصولات معمولا از یک Agent نصب‌شده برروی دسکتاپ Local استفاده می‌کنند که معیارهای قابل سنجش را به سرور گزارش‌گیری اصلی ارسال می‌نماید. این گزارش‌ها را می‌توان از طریق یک کنسول مدیریتی ایجاد کرد تا تحلیل جامعی از محیط دسکتاپ موجود ارائه گردد. گزارش‌های ایجادشده از طریق نرم‌افزار ‌ارزیابی، اطلاعات قابل سنجش مفیدی درباره‌ی عملکرد محیط فراهم می‌آورد که بر مبنای آن می‌توان یک محیط VDI را به گونه‌ای مناسب طراحی نمود تا الزامات مربوط به پارامترهای تاخیر و عملکرد برای کاربران نهایی تامین گردد.

عدم بهینه‌سازی Desktop مجازی به صورت مناسب

یکی از چالش‌های متداول، عدم اجرای صحیح بهینه‌سازی در تصویر دسکتاپ و یا به عبارت دیگر ایجاد یک محیط عملیاتی استاندارد برای کاربران VDI می‌باشد. یکی از دلایل نادیده گرفتن این مرحله می‌تواند عدم مدیریت مناسب Desktopهای سیستم‌های فیزیکی و سنتی کاربران باشد که در ساختارهای Desktop مجازی به مدیریت دسکتاپ‌های مجازی نیز منتقل شده است. درواقع، دسکتاپ‌های مجازی با دسکتاپ‌های فیزیکی کاملا متفاوت می‌باشند که تاحدی به دلیل استفاده‌ی آن‌ها از منابع اشتراکی بوده که باید متناسب با آن بهینه گردند.

بهینه‌سازی شامل غیرفعال کردن سرویس‌های بدون استفاده ویندوز، اطمینان از انتخاب سخت‌افزار مجازی مناسب و ساده‌سازی تجربه‌ی کاربر در ویندوز می‌گردد. در صورتیکه این موارد در محیط لحاظ گردد، بهینه‌سازی‌ تصویر دسکتاپ می‌تواند در منابع ارزشمندی از قبیل پهنای باند شبکه و ظرفیت Storage صرفه‌جویی نموده و در عین حال تجربه‌‌ی بهتری را برای کاربر به همراه داشته باشد.

لازم به ذکر است که ریسک بهینه‌سازی بیش از حد نیز برای تصویر دسکتاپ وجود دارد. این بهینه‌سازی بیش از حد ممکن است تا اندازه‌ای پیش برود که قابلیت استفاده از سیستم را با غیرفعال کردن سرویس‌های مورد نیاز یا مورد انتظار کاربران تحت‌تاثیر قرار دهد.